தியான மந்திரம்

திருக்குறளை மற்ற சில இலக்கியங்கள் போல அல்லாமல் தியான மந்திரங்கள் போலப் படிக்க வேண்டும்.  ஒரு குறளைப் படித்து அதன் அர்த்தம் புரிந்ததும் நிறுத்திவிடாமல், அதை மனதுக்குள் வைத்து அசை போட்டுக்கொண்டிருக்க வேண்டும்.  அப்போதுதான் அந்தக் குறளின் முழுமையான பயனை நாம் அடைய முடியும் என்று ஜெயமோகன் எங்கோ சொன்னதாக ஞாபகம்.

சில திருக்குறள்கள் அப்படித்தான்.  படித்து, பொருள் விளங்கியதும் அவை அடிக்கடி நம் நினைவுக்கு வந்துபோய்க்கொண்டே இருக்கும்.  திருக்குறள் தான் என்றில்லை... சினிமாப் பாடல்களோ, சில கவிதை அல்லது நாவல் வரிகளோ, பேசும்போது சிலர் சொன்னதோ[1] கூட அவ்வாறு வந்து போகும்.  அவற்றை மனதில் அசைபோடும் தோறும் நம்முள் அவை மாற்றத்தை உருவாக்கும்.

சமீப காலத்தில் மிகப்பெரிய ஒரு மாறுதலை எனக்களித்த ஒரு வரி பாரதியுடையது.  மிகவும் எளிமையான வரி.  ‘அச்சம் தவிர்.’  ரொம்ப எளிதாகத் தோன்றும் இந்த அறிவுரையைச் செயல்படுத்துகையில்தான்[2] அதன் வீச்சு எனக்கு விளங்கத் தொடங்கியது.

பயம் என்பது ரொம்பவும் அடிப்படையானது.  கிட்டத்தட்ட நம் ஒவ்வொரு செயலிலும் ஒவ்வொரு எண்ணத்திலும் பயம் இருக்கிறது.  எல்லா இடத்திலும் இருக்கும் ஒன்றைப் பிரித்துப் பார்ப்பது கடினம் என்பதால் அதைப்பற்றிய பிரக்ஞையே இல்லாமல் நாம் வாழ்ந்து வருகிறோம்.  அதைக் கண்டறிவதே ஒரு மகத்தான அனுபவம்.  பயத்தை நம் செயலிலும் எண்ணத்திலும் பிரித்துப் பார்க்க முடிந்துவிட்டால் அதன்பின் அதை நீக்குவது எளிது.

பயம் என்பது நமக்கு நாமே இட்டுக்கொள்ளும் விலங்கு.  அதைக் கழற்றி எறிகையில் கிடைக்கும் சுதந்திரம் நம் உலகத்தின் பரப்பை விரிந்ததாக்குகிறது.
----------

[1] மதுரை காமராசர் பல்கலைக் கழகத்தில் படிக்க விண்ணப்பித்திருந்த நேரம் அது.  நேர்முகத் தேர்வில் ஆங்கிலத்தில் பேசவேண்டும் என்பது வயிற்றில் புளிகரைத்துக் கொண்டிருந்தது.  குடும்ப நண்பர் ஒருவரிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது அவர் சொன்னார், ‘English is after all a foreign language... you don’t have to be fluent in it’ என்று.  அந்த ஒரு வாக்கியம் பல வருடங்கள் மனதிற்குள் வந்துபோய்க்கொண்டிருந்தது.  அதை அவர் அன்று சொல்லாமல் போயிருந்தால் ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டிருப்பேன்.

[2] இந்த மாதிரியான அறிவுரைகளை நான் ‘செயல்படுத்தினேன்’ என்று சொல்வது தவறு.  அந்த அறிவுரையை நினைத்துக்கொள்வேன், அவ்வளவுதான்.  அது மனதில் இருக்கையில் அதற்குமுன் தெரியாத சில விஷயங்கள் தெரியவரும்.  எந்தவிதமான முயற்சியுமே இல்லாமல் என் நடத்தை மாறும்.  ‘கணபதி என்றிடக் கலங்கும் வல்வினை’ என்போமே, அது மாதிரி மாற்றம் அதுவாகவே நடந்தேறும்.