பாண்டவர் பூமி

-
நான் பத்தாவது படித்துக்கொண்டிருக்கும்போது பாண்டவர் பூமி படம் வந்தது.  கிட்டத்தட்ட 15 வருடங்களுக்கு முன்.  என் அண்ணனுடைய நண்பர் ஒருவர் “அந்தப் படமெல்லாம் பார்ப்பியா நீ?” என்று நக்கலாகக் கேட்டது இன்னும் நினைவிலிருக்கிறது.

படம் முடிந்தபின் “அப்படியொன்றும் மோசமான படம் இல்லை” என்றுதான் தோன்றியது.  ஆனால் கொஞ்சம் நாள் ஆக ஆக அதிலிருந்த ஒரு விஷயம் மட்டும் மனதில் ஆழமாக நின்றுவிட்டது.  “ஒரு குடும்பத்துக்குள் நடக்கும் விஷயங்களுக்கு தனிப்பட்ட நியாய தர்மங்கள் இருக்கும்.  பொதுவான நியாய தர்மங்களை ஒரு குடும்பத்துக்குள் கொண்டுவரக்கூடாது.  வெளிநபர்களால் ஒரு குடும்பத்தின் தனிப்பட்ட நியாயங்களைப் புரிந்துகொள்ளவும் முடியாது” என்பதுதான் அது.  அந்தப்படத்தில் இப்போது நினைவிலிருப்பதும் அநேகமாக இந்த ஒரு விஷயம்தான்.

ஒரு ஆர்வத்தில் YouTube-ல் தேடிப்பிடித்து பாண்டவர் பூமியைப் பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.  முதல் பத்து நிமிடம் தாண்டுவதற்குள்ளேயே இந்தப் படத்தை நிச்சயம் பார்க்கத்தான் வேண்டுமா என்று தோன்ற ஆரம்பித்துவிட்டது.  முன்பெல்லாம் கிட்டத்தட்ட சேரனின் எல்லாப் படங்களுமே பிடிக்கும்.  ஆட்டோகிராஃப், பாண்டவர் பூமி, தவமாய் தவமிருந்து, எல்லாம்.  முதல்முதலில் வெறுப்படைந்தது பொக்கிஷம் பார்த்து.  அதன் பிறகு சேரன் படம் எதுவும் பார்க்கவில்லை என்று நினைக்கிறேன்.

ஒருகாலத்தில் பிடித்த பாண்டவர் பூமி இப்போது பிடிக்காமல் தாங்க முடியாமல் போனதில் ஆச்சர்யப்பட பெரிதாக ஒன்றும் இல்லை.  நாம் வளரவளர வாழ்க்கையின் மீதான நம் பார்வையும் மாறுகிறது.  15 வயதில் குடும்பத்திற்குள் இருக்கும் dynamics பற்றி அப்படிப் பச்சையாக எடுத்துச் சொன்னதால்தான் எனக்குப் புரிந்தது.  அந்த நாள்களில் பார்த்த நல்ல படங்கள் எதுவும் மண்டையில் ஏறவில்லை.  (குருதிப்புனல், மகாநதி, சிந்துபைரவி, ஹேராம் போன்றவை.  அவற்றை இப்போது பார்க்கையில் ‘அடேங்கப்பா’ போட வைக்கின்றன.)  அந்த வகையில் பார்த்தால் பாண்டவர் பூமியால் பயனடைந்தவர்கள், பயனடைபவர்கள் இருந்தார்கள், இருப்பார்கள்.

சினிமாவைப்பற்றிக் கருத்து சொல்வதில் எப்போதுமே கொஞ்சம் அதிகப்பிரசங்கியாகத்தான் இருந்திருக்கிறேன்.  ஆனால் எனக்குப் பிடித்த ஒரு படம் உண்மையில் கொஞ்சம் கொடூரமாக இருப்பது யோசிக்க வைக்கிறது.  அந்தப் படத்தாலும் நன்மை இருந்தது/இருக்கிறது என்று வாதிட வைக்கிறது.  என் மதிப்பீடு தவறாகப் போய்விடக்கூடாது என்பதாலா, இல்லை என் மதிப்பீடு தவறில்லை என்று நம்புவதாலா தெரியவில்லை.
**********
நம் ஊரில் வில்லனுக்கு மகளாக இருக்கும் கதாநாயகி எப்போதுமே அப்பாவை எதிர்த்து நாயகன் பக்கம் திரும்பி விடுவதையே படமாக்குகிறார்கள்.  உண்மையிலேயே நான் அப்படி ஒரு கதாநாயகி நிலையில் இருந்தால் என் அப்பா செய்வது சரியே (அல்லது தவறில்லை) என்றே வாதிடுவேன் என்றுதான் நினைக்கிறேன்.  அப்பாவின் பக்கமே இருந்துகொண்டு நாயகனுடனும் சேர்ந்துகொள்ள முடியாதா என்றுதான் எனக்குப் பார்க்கத் தோன்றும்.  என்னைப் போன்ற ஒரு கதாபாத்திரத்தைக்கூட தமிழ் சினிமாவில் பார்த்ததாகத் தோன்றவில்லை.  ரன் படத்தில் வரும் அந்த கால் முடமானவன் மாதிரி முகம்கூடத் தெரியாமல் ஏதோ அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக சில இருக்கலாம், ஆனால் கொஞ்சம் பெரிய கதாபாத்திரம் யாரும் இருந்ததாக நினைவில்லை.  (மணிரத்னம், பாலச்சந்தர், பாரதிராஜா போன்றவர்கள் படங்களில் நிறைய நம்பத்தகுந்த பாத்திரங்களைப் பார்த்திருக்கிறேன்.  என்னை மாதிரி ஒரு பாத்திரம் இல்லையென்றுதான் சொல்கிறேனே தவிர நல்ல பாத்திரங்களே இல்லை என்றல்ல.)

கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

பிளாஸ்டிக் குடும்பம்

-
சில நேரங்களில் நான் சுய சித்திரவதை செய்துகொள்வதுண்டு. இப்போதும் அப்படித்தான், சீமானின் வாழ்த்துகள் படத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன். தம்பி படத்தை அந்தப் படம் வந்த புதிதிலேயே பார்த்திருந்தேன். வாழ்த்துகள் படத்தின் டிரெய்லரைப் பார்க்கையிலேயே கொஞ்சம் பயமாகத் தான் இருந்தது. இந்தப் படத்தின் பட்ஜெட்டில் மிக அதிகமாகச் செலவு செய்யப்பட்டது பேப்பருக்கும் மை-க்கும் தான் இருக்குமோ என்று தோன்றுமளவுக்குப் படம் முழுவதும் வசனம் வசனம் வசனம் தான். அதிலும் கற்பனைக்கு அப்பாற்பட்ட அளவுக்கு செயற்கையான வசனங்கள். "தம்பி தான் எனக்கு பயணச்சீட்டு வாங்கி அனுப்பினான்" என்று ஒரு விருந்தினர் சொல்வதாக வரும் காட்சி ஒன்றே போதும். படத்துல தமிழ் மட்டும் தான் பேசுவாங்களாம். மாதவனுடைய பல்ஸர் பைக்கில் ஸ்டிக்கரைக் கிழித்து தமிழில் பெயர் எழுதுமளவுக்கு அவர்களுக்கு புத்தி பேதலிக்கவில்லையே என்று மனதைத் தேற்றிக்கொண்டேன். இந்தப் படத்தில் எனக்கு மிகவும் நெருடலாகத் தோன்றிய விஷயம் வேறொன்று. பாவனாவின் குடும்பம் ஒரு லட்சியக் குடும்பம் என்ற அளவுக்கு பில்டப் கொடுக்கப்பட்டு காட்டப் படுகிறது. ஆனால் மனிதர்களுக்கு இட...
மேலும் படிக்கவும்

உறைந்த ஏரியும் தாகம் கொண்ட யானையும்

-
வழக்கமாகத் தண்ணீர் குடிக்கும் ஏரிக்கு வந்தது அந்த யானை.  அங்கு ஏரி முழுவதுமாக உறைந்து குடிக்க முடியாமல் போயிருந்தது.  கடந்த சில வாரங்களாகவே அளவுக்கு மீறிக் குளிர்ந்திருந்த ஏரி இப்போது இல்லாமலே போனது யானைக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது.  தாகத்துடனேயே திரும்பிச் சென்றுவிட்டது. சில மாதங்கள் கழித்து மீண்டும் அதே ஏரிக்கு யானை வந்தது.  அப்போதும் உறைந்தே இருந்த ஏரியிடம் யானை கேட்டது, “எல்லோருடைய தாகத்தையும் தீர்க்கும் புனிதமான பணி செய்யும் நீ இப்படி மாதக்கணக்கில் உறைந்து போகலாமா, இது நியாயம்தானா?” என்று. ஏரி சொன்னது, “நியாயமா என்று என்னைக் கேட்கிறாயா நீ?  எத்தனையோ வருடங்கள் நான் நீராக இருந்து உன்போன்ற விலங்குகளின் தாகம் தீர்த்தேன்.  என்னுள் மீன்களும் பாம்புகளும் தவளைகளும் தாவரங்களுமாக எத்தனையோ உயிரினங்கள் வாழ வகை செய்து கொடுத்தேன்.  இந்தப் பாழாய்ப்போன காற்றுக்கு என்ன கோபமோ, என்னால் தாங்கமுடியாத அளவு குளிராக வீசி இப்படி என்னை உறைய வைத்துவிட்டது.  என் மேல்மட்டத்தில் பல அடி கனத்துக்கு நான் உறைந்ததால் உன்போன்ற விலங்குகளுக்கு உதவ முடியாமல் போனாலும், ஆழத்தில் நான...
மேலும் படிக்கவும்

வைரமுத்துவின் ‘பாற்கடல்’

-
வைரமுத்துவின் ‘பாற்கடல்’ வாசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  புத்தகத்தின் முன்னுரை வாசிக்கையில் தோன்றியது “காலையில் நாஞ்சில் நாடன் வாசித்து முடித்த கையோடு மதியம் வைரமுத்துவை வாசிக்கத் தொடங்குவது நல்ல யோசனையில்லை” என்பது தான் :-)  இருந்தாலும் புத்தகத்தில் சில நல்ல பகுதிகள் இல்லாமல் இல்லை. பாற்கடல், குமுதத்தில் வெளியான கேள்வி-பதில் தொகுதி.  பல கேள்வி-பதில்கள் என்னைக் கவர்ந்தன.  ஒருசிலவற்றை இங்கே பகிர்ந்து கொள்கிறேன். கே: வாழ்க்கை என்பது? ப: கல்யாணத்திற்கும் இழவுக்கும் ஆள்சேர்க்கும் போராட்டம். கே: தமிழ்த் திரைப்படங்களில் நீங்கள் அதிகம் கேட்ட வசனம்? ப: “நீங்க பேசுனதையெல்லாம் நான் கேட்டுக்கிட்டுத்தான் இருந்தேன்.” கே: யாரோடு பேசினால் அனுபவம் கிடைக்கும்? ப: ஓய்வுபெற்ற நீதிபதிகள்; காத்திருப்போர் பட்டியலில் உள்ள காவல்துறை அதிகாரிகள்; அரைவயதில் களமிழந்த அரசியல்வாதிகள்; நட்சத்திரங்களின் ஒப்பனைக் கலைஞர்கள்; கட்டிய வீட்டில் திண்ணைக்கு எறியப்பட்ட கிழவன்; மூத்த சவரத் தொழிலாளி; விதவைகளின் மாமியார் மற்றும் விலைமகளின் தாயார்.
மேலும் படிக்கவும்